หมวดหมู่: สุขภาพเกี่ยวกับหู

หูตึงเป็นอาการที่เกิดขึ้นได้กับคนทุกช่วยอายุไม่ว่าจะเป็นเด็กแรกเกิดหรือผู้สูงอายุ โดยปกติแล้วเราจะพบในผู้สูงอายุมากกว่า อาการของโรคหูตึง เกิดจากการที่ผู้ป่วยสูญเสียการได้ยินหรือเส้นประสาทการรับเสียงเสื่อมทำให้ได้ยินเสียงรอบข้างเบากว่าปกติ ส่วนระดับการสูญเสียการได้ยินจะมากจะน้อยขึ้นอยู่กับผู้ป่วย ผู้ป่วยหรือบุคคลทั่วไปสามารถเข้ารับการตรวจทอสอบการได้ยินของหูได้ตามคลินิกหรือโรงพยาบาลที่มีเครื่องตรวจโดยเฉพาะ แพทย์จะทำการทำสอบคลื่นสูงระดับต่างๆแล้วสรุปผลว่า คนไข้มีการสูญเสียการได้ยินในระดับใด แต่ละคนจะไม่เหมือนกัน

หูตึงจะเกิดได้หลายสาเหตุโดยที่พบบ่อยที่สุดคือเมื่อมนุษย์มีอายุที่มากขึ้นอวัยวะต่างๆและเส้นประสาทการทำงานในร่างกายก็จะเสื่อมตามอายุที่สูงขึ้น ดังนั้นเส้นประสาทการได้ยินจะทำงานได้ไม่เหมือนตอนหนุ่มสาว หรือจะเกิดจากการที่ใช้ของแข็งหรือไม้แคะหูทำการแคะหรือแหย่เข้าไปในรูหูลึกเกินไปและรุนแรงทำให้เกิดการอักเสบในบริเวณหูชั้นกลาง ผู้ป่วยบางคนมีอาเกิดแก้วหูทะลุเนื่องจากเมื่อหูชั้นเกิดเกิดการอักเสบแล้วปวดปวมทำให้มีน้ำหนองไหลออกมาแล้วเกิดการติดเชื้อจนกัดกินเยื้อแก้วหูจนทะลุ เมื่อแก้วหูทะลุทำให้ไม่ได้รับเสียงตามปกติหรือบางคนอาจทำหูหนวกเลยก็ได้ อย่างต่อไปคือการอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เป็นมลพิษทางเสียง เช่น ในคอนเสริตหรือในที่ที่เสียงดัง งานก่อสร้างที่มีเสียงภายนอกที่ดังเกินไป ทำให้เส้นประสาทเกิดการหย่อนและเสื่อมอย่างรวดเร็ว ในปัจจุบันจะพบการวัยรุ่นได้มากเนื่องจากมีการใส่เครื่องเสียงและเปิดเพลงดังๆเป็นเวลานานๆ จะเห็นได้ว่าเราจะพบวัยรุ่นที่ใส่ เครื่องช่วยฟัง มากขึ้น

อาการของผู้ป่วยที่หูตึงจะมีอาการดังนี้ คือ ผู้ที่สนทนาด้วยจะต้องพูดดังๆและชัดกว่าปกติ เนื่องจากผู้ป่วยไม่ได้ยินเสียง ผู้ป่วยจำเป็นต้องมองปากคู่สนทนาเวลาพูดคุยด้วยหลักการนี้เหมือนเป็นการอ่านปากไปด้วยทำให้เข้าใจคำพูดของคู่สนทนามากขึ้น ต่อไปคือผู้ป่วยจำพูดเสียงดังขึ้นโดนไม่รู้ตัว เนื่องจากผู้ป่วยไม่ได้ยินเสียงคำพูดของตัวเองหรือได้ยินไม่ชัดทำให้ต้องพูดเสียงดังขึ้นมาเองโดยไม่รู้ตัว

เวลาดูทีวีหรือฟังเพลงจะต้องเพิ่มเสียงให้ดัง บางคนอาจจะไม่อยากเข้าสังคมหรือหลีกเลี่ยงที่จะไม่คุยกับคนอื่นเนื่องจากไม่ได้ยินว่าคู้สนทนาพูดอะไร อาการเหล่านี้เป็นอาการเบื้องคนของคนที่มีอาการหูตึงซึ่งทำให้คนที่คุยด้วยอาจเกิดความรำคาญไม่อยากจะคุยด้วยหากไม่ใช่ญาติหรือคนรู้จัก ดังนั้นมีเครื่องมีที่สามารถช่วยได้คือเครื่องช่วยฟังที่จะเข้ามาช่วยขยายเสียงทำให้ผู้ป่วยได้ยินเสียงที่ดังขึ้น

จริงอยู่ที่สภาพร่างกายก็สำคัญ แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องยอมรับว่ามีอิทธิพลกับตัวเรามากๆ ก็คือสภาพจิตใจ ปัญหาทางการได้ยิน จะไม่สามารถตรวจเจอได้ในตอนตั้งครรภ์ ซึ่งคุณแม่ต้องดูแลตัวเองให้ดีมากในระดับหนึ่ง และคอยสังเกตอาการลูกตั้งแต่ยังเล็ก เพื่อตรวจสอบว่ามีปฏิกิริยาตอบสนองกับเสียงบ้างหรือไม่ 

ซี่งเมื่อเลี้ยงลูกมาได้สักพัก ความรักความผูกพันธ์ย่อมมีมาก เมื่อตรวจเจอว่าลูกรักนั้นมีปัญหาทางการได้ยิน แน่นอนว่าคนเป็นแม่งคงไม่สบายใจ และเสียใจกลัวว่าในอนาคตลูกจะใช้ชีวิตลำบาก ลูกจะกลายเป็นเด็กพิการหูหนวก ซึ่งนั่นทำให้คนเป็นแม่ทีภาวะทางจิตใจที่น่าเป็นห่วง ควรต้องได้รับการรักษาดูแลจากแพทย์ควบคู่กันไปกับเด็กด้วย 

ตามปกติแล้วเด็กเล็กที่ป่วยมีอาการทางการได้ยินนั้น จะเกิดจากความผิดพลาดในระยะตั้งครรภ์ ซึ่งในช่วงที่พัฒนาการเรื่องอวัยวะต่างๆ เริ่มทำงาน และดันมีความผิดปกติในระหว่างที่กำลังสร้างใบหู จะทำให้เด็กที่คลอดมานั้น มีปัญหาทางการได้ยินในอนาคต โดยจะตรวจไม่เจอในช่วงแรก แต่เมื่อแม่เลี้ยงไปเรื่อยๆ จะสังเกตได้ว่าลูกไม่ตอบสนองต่อเสียงที่เรียก เมื่อนั้นจึงได้รู้ว่าลูกมีปัญหา 

ในการรักษาเด็กที่จะมีแนวโน้มหูหนวก เรามีหน่วยงานที่ดูแลรับผิดชอบตรงนี้อยู่แล้ว และเด็กที่คุ้นชินกับการไม่ได้ยินเสียง จะปรับตัวได้และไม่รู้สึกว่าการหูหนวกเป็นปัญหาชีวิตถึงขั้นรุนแรง แต่ปัญหาที่น่าห่วงส่วนใหญ่ที่เจอจะเป็นจากคนในครอบครัว โดยเฉพาะกับคุณแม่เด็กโดยตรง ที่จะมีภาวะเครียด บางคนถึงเป็นโรคซึมเศร้า และโทษตัวเองที่ดูแลตัวเองไม่ดีพอ แต่ความจริงแล้วอาการหูหนวกในเด็กเล็กนั้น เกิดได้จากหลายสาเหตุ ซึ่งบางครั้งก็สุดวิสัยจริงๆ 

แพทย์จิตวิทยาจะต้องคอยให้คำแนะนำกับคุณแม่เรื่องการเลี้ยงดูที่แตกต่างออกไปจากปกติ เน้นการสอนให้ลูกช่วยเหลือตัวเองได้ในระดับที่ไม่พึ่งพาเสียง เน้นการปฏิบัติเป็นหลัก ซึ่งตามปกติแล้วเด็กที่มีปัญหาทางการได้ยิน จะมีความสามารถพิเศษเกี่ยวกับสายตาที่เป็นเลิศ เพื่อทดแทนส่วนที่ขาดหายไป โดยมองว่าเป็นเรื่องดีที่เด็กจะเรียนรู้การใช้ชีวิตได้ง่ายขึ้นเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ 

นอกจากแม่จะต้องคอยพบแพทย์และให้กำลังใจตัวเองและลูกแล้ว ครอบครัวหรือว่าคนรอบข้าง ก็มีผลกับความรู้สึกของคนเป็นแม่ได้มาก เราควรให้กำลังใจ แนะนำแนวทางที่ช่วยให้ทางแม่สบายใวจ และไม่ซ้ำเติม ไม่ต่อว่า ช่วยกันหาทางออก และปฏิบัติกับเด็กเหมือนเด็กคนอื่น เพื่อไม่ให้เด็กรู้สึกว่าตัวเองแปลกแยกกว่าคนอื่น กำลังใจจากคนใกล้ตัวนี่แหละ สำคัญที่สุด 

สนับสนุนโดย  เครื่องช่วยฟัง